Поезија 2

rose напиша:Низ празнините





На калдрмата од сеќавања

ме спрепнуваат празнините

од камените коцки

кои ги извадив

зашто ми ги глочкаа мисливе.

Успеав да те убедам дека

моето лудило е твое

и ја променив

бојата на твоите очи.

Утрото потоа,

ги измив соништата

од моето лице,

и си го исеков погледот

од рабовите на твојата насмевка.

Премалку зборови останаа.

Премалку за да звучат поврзано.


Veronika Kostadinova

мммммм...колку е убаваа.......

rose напиша:Низ празнините


...

Премалку зборови останаа.

Премалку за да звучат поврзано.


Veronika Kostadinova

целата песна, ама денес, ова последново .... :тажен:

:браво:

Ќелија (Никола Маџиров)

Го голтна клучот
и ги остави решетките
меѓу нас
без да одговори
која од двете соби
е ќелија

„Оваа“ рековме
во исто време кога
врвовите од показалците
ни се допираа
во клучалката.

Sjebani smo


...ležimo goli na zgužvanoj plahti
i prstima se igram po njenoj glatkoj koži
pridignem se, prekrižim dlakave noge
i ničim izazvan počnem citirati svojeg omiljenog pjesnika
između sjebanih ljudi postoji neka magična privlačnost, kažem
ona nalakćena prvo šuti
a zatim nesigurno reče
pa ti nisi sjeban
u uplašenim očima ugledao sam čežnju za potvrdnim odgovorom
odgovorom koji bi smirio demone njene sjebanosti
ili moje
nisam imao volje pokvariti lijep trenutak pa nisam spominjao bivše veze
a nisam imao snage ni lagati
primaknuo sam se k njoj i nježno je poljubio u čelo
nisam imao hrabrosti reći joj
da smo sjebani
kao mali jeftini sklopivi kišobrani pri nešto jačem pljusku


( matija brstilo )

Sophia de Mello Breyner Andersen

Ти чиниш влези - излези во мојата вртоглавица,
а јас мојот ден го препознавам во твојот.
Ти палиш и гаснеш сегде кај ќе поминеш,
а во мене останува огништето и во мене пепелта.
Ти си најцелосниот душман на моите душмани
и јас ке бидам победен од моите слабости.

Дениција - Петре М. Андреевски

proslava


u gluvo doba
tockovi se polako zaustavljaju
vrata se otvaraju i dim cigarete izlazi na slobodu
"poshto?"pita mrak iz kola
"dogovoricemo se"odgovara jeftina bunda na promrzlim ishabanim stiklama
cutanje
vozilo se zaustavilo nedaleko u tisini kraja
akrobacije i lazni uzdasi u prevozu bluda
kraj
"sretna ti nova godina,evo ti za cigarete"
"hvala,dodji ponovo"
cutanje
i zvuk motora
vrata su se zatvorila
dim je ponovo ostao zarobljen

Ne vjeruj


Ne vjeruj u moje stihove i rime
Kad ti kazu, draga, da te silno volim,
U trenutku svakom da se za te molim
I da ti u stabla urezujem ime -


Ne vjeruj No kasno, kad se mjesec javi
I prelije srmom vrh modrijeh krša,
Tamo gdje u grmu proljeće leprša
I gdje slatko spava naš jorgovan plavi,


Dođi, čekaću te U časima tijem,
Kad na grudi moje priljubiš se čvršće,
Osjetiš li, draga, da mi tjelo dršće,
I da silno gorim ognjevima svijem,


Tada vjeruj meni, i ne pitaj više
Jer istinska ljubav za riječi ne zna;
Ona samo plamti, silna, neoprezna,
Niti mari, draga, da stihove piše


Aleksa Santic

Извадоци од „Географија на маленкоста“ од Ацо Гогов:


* * *

Под постелата ставивме цело едно море, древно море, неколку морски ѕвезди, една школка и еден светилник. Требаше да се испитаат заминувањата и враќањата, сомотните бранови, плачовите и поздравите кога ширта останува пуста, а на хоризонтот осамнуваме ние, како мали деца затекнати во пловидба кон сопствените води. Во постелата ставивме и неколку солени зборови – нашиот звучен брод за вечноста.

Ах,Кети

„ За тебе, љубов моја“ - Жак Превер


Отидова на пазарот за птици
и купив птица
за тебе љубов моја.

Отидов на пазарот за цвекиња
и купив цвеќе
за тебе љубов моја.

Отидов на пазарот за железо
и купив окови
за тебе љубов моја.

Отидов на пазарот за робови
и те барав тебе
но не те најдов
љубов моја. “

„Денови“ - Коста Рацин

Како на вратот гердан
нишки камења студени
така на плешки денови
легнале та натежале.

Денови ли се - денови
аргатски маки големи!

Стани си утро порано
дојди си вечер подоцна
наутро радост понеси
навечер тага донеси -

Ај, пуст да е, пуст да би
останал животот кучешки!

Роди се човек - роб биди
роди се човек - скот умри
скотски цел живот работи
за други, туѓи имоти.

За туѓи бели дворови
копај си црни гробови!

За себе само 'ргај си
за себе маки тргај си -
нижи си гердан денови
нижи си алки ковани,

Нижи си синџир железен
околу вратот наведен!

http://mekici.forumotion.com/forum-f7/topic-t287.htm#288

*Поезијата на Коста Рацин како да го отсликува денешниот живот на македонскиот народ...

ТИ СИ МИ СЕ

Тебе пак ти доаѓам
покрај денот што се крие,
по некои стари патишта
каде што растевме ние.
Но, сега не сум сигурен
и незнам што ли ќе ја скрие
солзава што капнува
Дур' те гледам како спиеш.

Ти си ми се,
ѕвезда што никогаш не згаснува,
од некаде ме гледаш, знам,
ми даваш моќ да продолжам!
Ти си ми се,
Сонце што пат ми осветлува,
и за тебе единствено
под ова небо постојам.

Ти ме слушаш уморно
како ноќта што ме гали,
дур' ја пеам песната
што ја пеев кога бевме мали.
Но, веќе не сум истиот,
а, од срцево што бие,
секој парче одзема
и љубоморно го крие.

еве ви нешто за кога ќе ве буцка ѓаолот
Ladies ang Gents, Mr.Bukovski

http://crticka.blogspot.com/2007/04/charles-bukowski-pesme-ii.html


SMRT PUŠI MOJE CIGARE

Znaš: Ponovo sam ovde
I pijan
I slušam Čajkovskog na radiju .
Isuse , čuo sam ga pre 47 godina
Kada sam bio izgladneli pisac
I sada evo ga
Ponovo
Sada kada sam stekao delimičnu slavu
Kao pisac
I smrt šeta ovom sobom
Gore-dole
Pušeči moje cigare
Cirkajući moje vino
Dok Čajk uporno odrađuje
Svoju Pathetique ,
Kakav je to samo put bio
I sva sreća koja me je zadesila bila je
Samo zato što sam kockice bacio
Kako treba:
Ginuo sam za svoju umetnost,
Ginuo sam da se dokopam
5 prokletih minuta, 5 sati
5 dana -
Sve što sam želeo bilo je da izbacim
Reč iz sebe
Slava, novac nisu bili važni:
Ja sam želeo da izbacim tu reč iz sebe
A oni su me želeli za štanc-presom ,
Fabričkom trakom
Želeli su da budem magacioner u
Robnoj kući .
Pa, kaže smrt, prolazeći sobom,
Svejedno ću te ščepati
Ma šta bio:
Pisac, taksista, svodnik, kasapin,
Padobranac, ščepaću te .
Važi srce, kažem joj .
I sada pijemo zajedno
Dok jedan po ponoći polako prelazi u dva
Po ponoći i
Samo ona zna pravi trenutak
Ali sam je ipak zajebao:
Izvukao sam svojih
5 prokletih minuta
i još mnogo
preko toga.

...Sve sto sam zeleo bilo je da izbacim ,rec iz sebe,slava novac nisu bili vazni... Toa e toa!Magijata na poetot,da ja vidi svetlinata na denot!

"Лесно ти е да ме оставиш" - Владо Јаневски

Петнаести ден на лудило,
не сум вчерашен но вака не било.
Се убивам од спомени,
но твојто срце знам адреса промени.

И лесно ти е да ме оставиш
и без мене ти пак ќе постоиш,
а мојто срце шестар црта кругови
околу твојот лик.
И барам начин да те премислам,
но убавина со сила не бива.
Само еден кога сака малку е
а ти мене веќе не.

Темјанушка си згазнала,
а таа со мирис пак штикла ти бакнува.
Зар толку малку сме заслужиле
од она нашето само песна да остане?!

И лесно ти е да ме оставиш
И без мене ти пак ќе постоиш,
а мојто срце шестар црта кругови околу твојот лик.
И барам начин да те премислам,
но убавина со сила не бива.
Само еден кога сака малку е
а ти мене веќе не..


https://www.youtube.com/watch?v=JjPvxXJkV14&feature=related

Мислам дека Владо Јаневски е најдобриот текстописец на овие наши простори, па и пошироко... Плус, по потекло е Кавадарчанец од една страна и Кичевчанец од друга страна...Па сега, нема зошто да не го обожавам, посебно неговите песни...

даааааааааааа..... и типац е нема што

Најдобриот текстописец,точно и подобар поет од многу ,,поети,, И...плус има длабок машки глас каков што обожавам!