Поезија

keti напиша:Светлино моја

Светлино моја
душо моја сродна
слеана во бесконечноста,
ја слушаш ли мојата песна
испеана со звукот на тишината,
ги гледаш ли солзите радосници
кои го красат моето лице
и го најавуваат твоето доаѓање
на овој земски свет.

Светлино моја
блесни со целиот свој сјај
и слеј се во душава,
рашири ги своите крилја
и заиграј во ритамот на љубовта,
љубовта световна
безгранична и вековита.

Светлино моја
душо моја сродна,
допри го моето срце
и исполни го со љубов,
за да ја запее
песната на радоста
и го најави твоето доаѓање...

Светлино моја
душо моја сродна...

zbunet напиша:Просторни хоризонти
можеби е грешка,
но таму ми е упатен погледот,
не очекувам да поверуваш,
не очекувам нешто да се измени
одамна сум препуштен на нешто што не постои.
Одамна истото го зборувам,
одамна белината бега од моите дланки,
не постојат поинакви нешта,
само тоа кое што се случува,
со кое сме обземени.
Залудни се верувања
во кои никогаш не верувавме,
но со последните мисли пред да заспиеме
ако дојдат добродојдени се,
ако не,
часовникот наутро ќе не’ разбуди.
Првите минути од будењето
се едноставно прекрасни,
сеуште не постоиме
само се движиме,
а потем светкавици и громови
од вчерашниот ден,
првата брчка го наговестува сеќавањето,
се враќаат и од минатите времиња
да не беа тие,
сеуште деца ќе бевме.