Поезија
+5
alisa
trpe
doc holliday
Александра
Кидман
9 posters
МЕКИЦИ :: УМЕТНОСТ :: ПОЕЗИЈА И ПРОЗА
Страна 21 of 35
Страна 21 of 35 • 1 ... 12 ... 20, 21, 22 ... 28 ... 35
Re: Поезија
Моето прашање беше друго... Дали оваа поезија е песимистичка или оптимистичка...
Последната промена е направена од keti на Сре Мар 21 2012, 10:34. Мислењето е променето 1 пати
keti
Re: Поезија
Пеперутка
Се отвори затворот тежок
на првиот сончев зрак
ги протри ноџињата
ги размавна крилјата
Летна...
слободно
преку бушавите детски главчиња
преку тажните родителски погледи
загледани во ништожната иднина
Музика од бои
заврте некој круг и околу џинот
го збуни...
му го стопи насобраниот мраз во срцето
му измами насмевка
И не требаше многу
играта беше кратка
тој само мрзливо ја пружи дланката
а таа, благодарно застана на неа да се одмори
За момент стана дел од виножитото
острата болка во грбот не и пречеше
да стане дел од неговата колекција
ЗАСЕКОГАШ...
Се отвори затворот тежок
на првиот сончев зрак
ги протри ноџињата
ги размавна крилјата
Летна...
слободно
преку бушавите детски главчиња
преку тажните родителски погледи
загледани во ништожната иднина
Музика од бои
заврте некој круг и околу џинот
го збуни...
му го стопи насобраниот мраз во срцето
му измами насмевка
И не требаше многу
играта беше кратка
тој само мрзливо ја пружи дланката
а таа, благодарно застана на неа да се одмори
За момент стана дел од виножитото
острата болка во грбот не и пречеше
да стане дел од неговата колекција
ЗАСЕКОГАШ...
the nurse
Re: Поезија
hot nurse напиша:Пеперутка
Се отвори затворот тежок
на првиот сончев зрак
ги протри ноџињата
ги размавна крилјата
Летна...
слободно
преку бушавите детски главчиња
преку тажните родителски погледи
загледани во ништожната иднина
Музика од бои
заврте некој круг и околу џинот
го збуни...
му го стопи насобраниот мраз во срцето
му измами насмевка
И не требаше многу
играта беше кратка
тој само мрзливо ја пружи дланката
а таа, благодарно застана на неа да се одмори
За момент стана дел од виножитото
острата болка во грбот не и пречеше
да стане дел од неговата колекција
ЗАСЕКОГАШ...
колку убава метафора
... и колку тажна
Александра
Ме следиш и пратиш ме!
Што се' може
да се купи со пари!
Но, зошто би ми биле?
Знаат ли да љубат
и срце да ми исполнат
и душа да ми разнежнат
за да сум човек.
Знаат ли?
Кажи ми ти
што стално ме следиш
и пратиш ме
и бараш од мене
твоја да бидам.
И зошто златото
ти е стално на ум
кога ти можеш се'
ниту тоа ти е пречка
ниту тоа ти треба
да бидеш со мене.
И кој си ти
и што бараш од мене
и зошто ме следиш
и пратиш ме
и зошто преку други
пораки ми праќаш.
Зошто?
да се купи со пари!
Но, зошто би ми биле?
Знаат ли да љубат
и срце да ми исполнат
и душа да ми разнежнат
за да сум човек.
Знаат ли?
Кажи ми ти
што стално ме следиш
и пратиш ме
и бараш од мене
твоја да бидам.
И зошто златото
ти е стално на ум
кога ти можеш се'
ниту тоа ти е пречка
ниту тоа ти треба
да бидеш со мене.
И кој си ти
и што бараш од мене
и зошто ме следиш
и пратиш ме
и зошто преку други
пораки ми праќаш.
Зошто?
keti
Сите мои соништа
Минатата ноќ,
ниеднаш не погледнав кон небото,
вели народ: „Гледај, гледај!“
Не одговорив ништо,
само гледав по патот
за небото не ми беше гајле,
таму умреа многу мои соништа,
а по мртво не се вртам,
не го сметам, не постои.
Често ми велат: „Гледај, гледај!“
за ова или она,
демек интересно било,
често ги игнорирам,
нека идат у пичку матер сите нивни интересности.
Само три работи ми останаа,
вистинити се и немаат врска со соништата,
не сакам од трите подолгото,
сакам секое да ми биде подолго.
Некогаш сонував и други работи,
сега се подсмевнувам,
„Нека идат у пичку матер сите мои соништа!“
ниеднаш не погледнав кон небото,
вели народ: „Гледај, гледај!“
Не одговорив ништо,
само гледав по патот
за небото не ми беше гајле,
таму умреа многу мои соништа,
а по мртво не се вртам,
не го сметам, не постои.
Често ми велат: „Гледај, гледај!“
за ова или она,
демек интересно било,
често ги игнорирам,
нека идат у пичку матер сите нивни интересности.
Само три работи ми останаа,
вистинити се и немаат врска со соништата,
не сакам од трите подолгото,
сакам секое да ми биде подолго.
Некогаш сонував и други работи,
сега се подсмевнувам,
„Нека идат у пичку матер сите мои соништа!“
zbunet
Сега знам дека ништо не знам
Ништо не разбирам
а што и би разбрала
кога за мене
друг се' знае,
а дали знае
питај Боже
и јас тоа искрено
не знам да го кажам.
Но, тука е народот
за тој да каже
но, дали и тој знае
питај Боже,
тоа никој не го знае,
зошто народот знае
само да каже
но, не и да докаже.
И на крај
се' си иде дека
сега знам дека
ама баш ништо не знам,
а и што би'
и зошто би'
кога од сето тоа
лезет се нема.
а што и би разбрала
кога за мене
друг се' знае,
а дали знае
питај Боже
и јас тоа искрено
не знам да го кажам.
Но, тука е народот
за тој да каже
но, дали и тој знае
питај Боже,
тоа никој не го знае,
зошто народот знае
само да каже
но, не и да докаже.
И на крај
се' си иде дека
сега знам дека
ама баш ништо не знам,
а и што би'
и зошто би'
кога од сето тоа
лезет се нема.
keti
Кај баш него?!
Те имам,
ме имаш,
гледаш каде ти покажувам,
разбираш што ти покажувам,
каде погледот ќе ти се смурти
тој дел од сликата го бришам,
не се колебам
со твои бои бојам,
верувам дека имаш вкус,
зар би постоел да не е така?
На слика ме пронајде,
многу на неа не’ имаше,
еден во толпата непрегледна,
каде на крајот се гледаат само чкртки
со облаците и небото кои се спојуваат,
дури не беше ни довршена,
никогаш продавана,
во некоја визба заборавена.
Од пајажина ме исчисти,
живот ми даде,
со свежи бои појасни,
останатите на сликата се мрштеа:
„Кај го најде баш него?!“
ме имаш,
гледаш каде ти покажувам,
разбираш што ти покажувам,
каде погледот ќе ти се смурти
тој дел од сликата го бришам,
не се колебам
со твои бои бојам,
верувам дека имаш вкус,
зар би постоел да не е така?
На слика ме пронајде,
многу на неа не’ имаше,
еден во толпата непрегледна,
каде на крајот се гледаат само чкртки
со облаците и небото кои се спојуваат,
дури не беше ни довршена,
никогаш продавана,
во некоја визба заборавена.
Од пајажина ме исчисти,
живот ми даде,
со свежи бои појасни,
останатите на сликата се мрштеа:
„Кај го најде баш него?!“
zbunet
Re: Поезија
Растргнатa меѓу две крајности, останувам во средиштето на збиднувањата...но...сепак се чувствувам осамено... И ништо страшно...јер...све је веќ виѓено...
И кај баш него го најдов!!!
И кај баш него го најдов!!!
Последната промена е направена од keti на Пет Апр 06 2012, 16:27. Мислењето е променето 1 пати
keti
Страна 21 of 35 • 1 ... 12 ... 20, 21, 22 ... 28 ... 35
МЕКИЦИ :: УМЕТНОСТ :: ПОЕЗИЈА И ПРОЗА
Страна 21 of 35
Permissions in this forum:
Не можете да одговарате на темите во форумот