Поезија
+5
alisa
trpe
doc holliday
Александра
Кидман
9 posters
МЕКИЦИ :: УМЕТНОСТ :: ПОЕЗИЈА И ПРОЗА
Страна 18 of 35
Страна 18 of 35 • 1 ... 10 ... 17, 18, 19 ... 26 ... 35
Кутре на чергиче
Подари ми една ѕвезда од твоите
ти си цело ѕвездено небо
ми треба светлина
само во тебе ја гледам.
Подари ми го твојот мирис
само тебе сакам да те вдишувам
само со тебе можам целосно да дишам.
Понекогаш и јас сум само кутренце
погали ме и ќе ти возвратам
кога не си со мене
како кутре на чергиче пред врата сум сам.
Знам дека око од тебе не симнувам
поголема убавина не видов
ма какви Нијагарини глупости и пирамиди
можат само вода да ти носат
ма каква филозофија за животот која ја спомнуваат
животот си ти.
ти си цело ѕвездено небо
ми треба светлина
само во тебе ја гледам.
Подари ми го твојот мирис
само тебе сакам да те вдишувам
само со тебе можам целосно да дишам.
Понекогаш и јас сум само кутренце
погали ме и ќе ти возвратам
кога не си со мене
како кутре на чергиче пред врата сум сам.
Знам дека око од тебе не симнувам
поголема убавина не видов
ма какви Нијагарини глупости и пирамиди
можат само вода да ти носат
ма каква филозофија за животот која ја спомнуваат
животот си ти.
zbunet
Лулашка
Седни мило мое
на мојата лулашка да те нишам,
прво залет ќе фатиме
а потоа и сама знаеш како треба,
само држи се цврсто и не се пуштај
и така долго ќе се кикотиме.
А потоа ќе те милувам
во мое крило заштитена ќе бидеш,
и кај те боли ќе бакнувам за лесно да помине.
Ќе заврне топол дожд
влажни ќе бидеме,
но сепак ќе играме
и ќе се храниме еден со друг
наши сокови до дно ќе испиеме
без конзерванси и рок на траење,
реклами никогаш повеќе нема да гледаме.
на мојата лулашка да те нишам,
прво залет ќе фатиме
а потоа и сама знаеш како треба,
само држи се цврсто и не се пуштај
и така долго ќе се кикотиме.
А потоа ќе те милувам
во мое крило заштитена ќе бидеш,
и кај те боли ќе бакнувам за лесно да помине.
Ќе заврне топол дожд
влажни ќе бидеме,
но сепак ќе играме
и ќе се храниме еден со друг
наши сокови до дно ќе испиеме
без конзерванси и рок на траење,
реклами никогаш повеќе нема да гледаме.
zbunet
Кога знаеш
Додека ветерот дува,
додека си ми во скут,
додека те милувам и грицкам,
и ти кажувам дека послатко нешто немам пробано,
се кикотиш и велиш дека се улизувам,
ама не ме отфрлаш
затоа што знаеш дека мислам дека е вистина,
ама ти си секогаш скромна
се убедуваш дека сум слаткоречив,
ама знаеш дека сум смотан,
за да скријам емоции и да се преправам
и бомбонче да украдам ќе пребледам.
Ми се предаваш во занес
слободно ми се препушташ,
ми велиш дека паѓаш или лебдиш
и дека сеедно ти е,
затоа што знаеш
дека каде и да се свртиш мене ќе ме најдеш.
додека си ми во скут,
додека те милувам и грицкам,
и ти кажувам дека послатко нешто немам пробано,
се кикотиш и велиш дека се улизувам,
ама не ме отфрлаш
затоа што знаеш дека мислам дека е вистина,
ама ти си секогаш скромна
се убедуваш дека сум слаткоречив,
ама знаеш дека сум смотан,
за да скријам емоции и да се преправам
и бомбонче да украдам ќе пребледам.
Ми се предаваш во занес
слободно ми се препушташ,
ми велиш дека паѓаш или лебдиш
и дека сеедно ти е,
затоа што знаеш
дека каде и да се свртиш мене ќе ме најдеш.
zbunet
Re: Поезија
zbunet напиша:Додека ветерот дува,
додека си ми во скут,
додека те милувам и грицкам,
и ти кажувам дека послатко нешто немам пробано,
се кикотиш и велиш дека се улизувам,
ама не ме отфрлаш
затоа што знаеш дека мислам дека е вистина,
ама ти си секогаш скромна
се убедуваш дека сум слаткоречив,
ама знаеш дека сум смотан,
за да скријам емоции и да се преправам
и бомбонче да украдам ќе пребледам.
Ми се предаваш во занес
слободно ми се препушташ,
ми велиш дека паѓаш или лебдиш
и дека сеедно ти е,
затоа што знаеш
дека каде и да се свртиш мене ќе ме најдеш.
e SI dodusa slatkoreciv
Кидман
Непостоечка раскош
Речи ми
дека се’ е во ред
иако само во сонот е така
те гушкам со срцето,
но рацете безживотно ми висат.
Направив кули и дворци
со сета нивна раскош
со потребната висина и достоинство,
но е високо меѓу облаците
секогаш ја слушам музиката која ечи
и одекнува до моите уши и мисли,
таму припаѓам
со овој свет немам ништо.
Ја земам твојата душа и таму ја водам
во кралица ја претворам
ја милувам и воздигам,
затоа не знаеш зошто ме сакаш
затоа не знаеш зошто си одсутна од секојдневието
затоа што немам ништо,
а имам многу.
дека се’ е во ред
иако само во сонот е така
те гушкам со срцето,
но рацете безживотно ми висат.
Направив кули и дворци
со сета нивна раскош
со потребната висина и достоинство,
но е високо меѓу облаците
секогаш ја слушам музиката која ечи
и одекнува до моите уши и мисли,
таму припаѓам
со овој свет немам ништо.
Ја земам твојата душа и таму ја водам
во кралица ја претворам
ја милувам и воздигам,
затоа не знаеш зошто ме сакаш
затоа не знаеш зошто си одсутна од секојдневието
затоа што немам ништо,
а имам многу.
zbunet
Re: Поезија
zbunet напиша:Речи ми
дека се’ е во ред
иако само во сонот е така
те гушкам со срцето,
но рацете безживотно ми висат.
Направив кули и дворци
со сета нивна раскош
со потребната висина и достоинство,
но е високо меѓу облаците
секогаш ја слушам музиката која ечи
и одекнува до моите уши и мисли,
таму припаѓам
со овој свет немам ништо.
Ја земам твојата душа и таму ја водам
во кралица ја претворам
ја милувам и воздигам,
затоа не знаеш зошто ме сакаш
затоа не знаеш зошто си одсутна од секојдневието
затоа што немам ништо,
а имам многу.
se` e vo red
Кидман
Непостоечки разлики
Додека очекуваш
додека ме гледаш
или ја вртиш главата на друга страна,
знам дека ништо не постои,
но знам дека постоиш
затоа што јас те замислив,
како ли инаку ќе испаднеше така совршена?
Додека те гледам
или на тебе помислувам
исти чувства низ мене струјат,
па кажи ми ти сега каде е разликата?
Нема цврсти вредности за кои би можеле да се држиме
само еха од колебливи состојби,
кој би кажал дека заедно би требало да бидеме?
Ако кажеа дека сме добар пар,
дали ќе бевме?
Или нешто ќе ни’ недостасуваше
нешто,
наречено слободна воља.
Те допирам
па потоа се сеќавам,
исто крвта ми зоврива,
во ниеден детал не ми се менува љубовта кон тебе,
кажи ми,
зошто разликата не ја согледувам?
додека ме гледаш
или ја вртиш главата на друга страна,
знам дека ништо не постои,
но знам дека постоиш
затоа што јас те замислив,
како ли инаку ќе испаднеше така совршена?
Додека те гледам
или на тебе помислувам
исти чувства низ мене струјат,
па кажи ми ти сега каде е разликата?
Нема цврсти вредности за кои би можеле да се држиме
само еха од колебливи состојби,
кој би кажал дека заедно би требало да бидеме?
Ако кажеа дека сме добар пар,
дали ќе бевме?
Или нешто ќе ни’ недостасуваше
нешто,
наречено слободна воља.
Те допирам
па потоа се сеќавам,
исто крвта ми зоврива,
во ниеден детал не ми се менува љубовта кон тебе,
кажи ми,
зошто разликата не ја согледувам?
zbunet
Страна 18 of 35 • 1 ... 10 ... 17, 18, 19 ... 26 ... 35
МЕКИЦИ :: УМЕТНОСТ :: ПОЕЗИЈА И ПРОЗА
Страна 18 of 35
Permissions in this forum:
Не можете да одговарате на темите во форумот