Поезија

"Сите се направија човеци, само јас човек не станав... а и зошто би' ... "

И ова е еден вид Искушение, а значи: Како да го победиш ѓаволот кој демне во тебе ...

Каде ли заминаа ноќите
блештава светлина ме прати
не дека ми е гајле за ноќта
срамежливоста твоја ја помагаше
а сега целосно можам да те видам
повеќе од колку што можеш самата себеси.
Секоја твоја црта видлива ми е
се поместуваат заедно со секоја мисла,
телото твое ми говори
читам и не трепкам
насмевката ушите ми ги допира.
Се претворам во допир
минувам како струја низ твоето тело
експлозија од слаткотија низ тебе се шири
ме повлекуваш гладно кон себе
бараш сега се’
и баш сега да ти бидам се’.

А кој тоа? ...

Мојот живот е сега друг и нови настани го следат!...

Не е страшно
знам дека повеќето не ме разбираат
аморфна маса е тоа,
не е до мене, туку во ништо не се разбираат
знаеш дека затоа си посебна
а тие се така секојдневни и досадни
предвидливи и проѕирни.
Е за тебе
знам дека ни за сенката твоја не се достојни
па дури ни јас
ама сепак повеќе од нив
да не те сретнев тебе
за малку ќе ме убедеа дека сум како нив,
а сега заради тебе сум далеку над нив.
Ништо повеќе не ме допира
само бледи сенки
а низ нив оди силна светлина
баш кон мене
се смешкам
како оздравен од долга болест
која ми ја носеа тие кои до тогаш ги познавав
се вратив во животот кој одземен ми беше
ми го врати
затоа што само ти можеше.

zbunet напиша:Не е страшно
........................................
се смешкам
како оздравен од долга болест
која ми ја носеа тие кои до тогаш ги познавав
се вратив во животот кој одземен ми беше
ми го врати
затоа што само ти можеше.

Ми се губи
ми се исчезнува
потонат во тебе
да не постојам повеќе
како тајна која мора да се скрие
за да остане секогаш свежа и слатка.
Зад голата симболика постои завет нескршлив
како намера непоколеблива
која се движи по црта исцртана до самиот крај
заедно со спокојот и сигурноста
како кога прозорец се затвара
наеднаш тишина, галамата од надвор ја снемува.
Погледот кажува се’
само еднаш во животот така се погледнува,
по кој повеќе ништо не е исто
движејќи се по мостот кој не’ спојува со неограничените можности
кога можеме се’
а сакаме само едно,
да бидеме едно.

Ами ако сме сакале, зар до ова дерече ќе дојдеше ... Оди сега оправувај ја работата... А јас ко ти велев ти на чи Тошо се праеше ...

Често сум осамен странец,
со ранец полн со мисли за тебе
кога од тебе заминувам
сакам од мене најдоброто само да го добиваш
тоа го заслужуваш.
Кога мојата слика која за мене ја знаеш
почнува да бледее како дим од некогашен пламен
а не сакам да печам и од мене да се закашлуваш
а во мене има и други работи за кои само насетуваш
се губам во ноќта и темната шума
затоа што полната месечина бргу може да ја осветли мојата темна природа
и ќе го видиш и тоа што не сакам да го видиш
врколак или нешто друго, исто се фаќа, ѕверка е.
Додека дивото во мене беснее
додека се’ подалеку се одалечувам
се прашуваш, а немаш одговор
го замислуваш моментот кога ќе ме прашаш
и што ли ќе ти одговорам.
А кога ветриштата нескротливи ќе заминат
се враќам збунет и гол
лута си, а сепак сум ти мил
канџи како од дива мачка покажуваш
фрчиш и ме гребнуваш
ширам раце за прегратка
но изгледа како да ќе си заминеш.
Те погледнувам со мојот поглед
од тебе зависен
така гледа само заљубен
кој без тебе би бил загубен
изговарам дека те сакам
повторувам
и ти си ми повторно во прегратка
мила и мека во мене се претопуваш
ми се закануваш дека следниот пат ќе ме изгребеш.

Сети се како ги избрка моите
лесно беше
секогаш пред нив беше
секој твој збор како сунѓер го упивав
никогаш не ги измешав приоритетите,
моите демони потонаа во заборав.
Се јавува по некој повторно кога те нема
безглаво бега кога ќе се појавиш
твојот глас, допир, а пред твојот бакнеж
немаат никакви шанси
како на реклама за средство за чистење
е така се разбегуваат и се распрснуваат.
Гледај ме во очи
тоа така често го барам
таму ќе го најдеш тоа што ти треба
во мојата прегратка силно ќе те стиснам
сите твои демончиња ќе ги истискам
како реклама за паста за заби
немаат шанси против мене.
Насмевка на твоето лице се појавува
на волшебното стапче ти наликувам кое го бакнуваш
со мене твоите желби ти се исполнуваат
сфаќаш дека никогаш со мене не си имала зошто да се грижиш.

ЗЅ

Не сум јас тоа што ти се чини
не сум тој кој навистина ти треба
нема да поверуваш во такво нешто
затоа што сум лицето на твоите скриени желби,
оние кои не се совпаѓаат со тоа кое би требало да го мислат за тебе.
Кога ти се чини дека сум отфрлен
кога ти се чини дека е времето за одмазда е поволно
заради моите гревови кои ти се чинат како такви,
а тоа сум јас
ни помалку ни повеќе
грешно е моето постоење
надвор од секоја логика
надвор од овчешкото трло
едноставно сум волк
едноставно ми е дебел вратот
на никого не му верувам.
Кога сакам давам многу
кога ми треба земам многу
а потоа на самотијата и’ се враќам
од таму потекнувам.
Знам дека секогаш ќе ми се навраќаш
дивото во мене те привлекува
област која ја нарекуваат неморална
каде ништо не се мора
само се дава и зема како ти дојде.
Што и да ти кажам сега нема да вреди
што и да направам
нема да го протолкуваш додека си во рационалните,
како времето одминува
умот твој се’ почесто таму ќе се наоѓа
кога ќе почнеш да заглавуваш во калта која ја создава рационалноста
додека се трудиш да бидеш нормална во светот каде веќе никој не е нормален.

Рационалното е ирационално ако не му додадеш малку боја ... А ти баш сакаш во црно-бело да пишуваш, или таков ти бил моментот...

Додека живеам понекогаш лебдам
дали се крилја или облаци
знам само дека само твои се,
а понекогаш лебдам
дали се облаци или лилјаци
знам дека мои се.
Кога од моите бегам
на твоите се присеќавам
не е така високо
но сепак повисоко од моите
го дочекувам сонцето
кое ме прашува за тебе
понекогаш ми се чини дека го лажам дека ќе дојдеш
сепак сонцето ми се насмевнува и лицето ми го осветлува
погледнувам каде погледнува
каде облак јаваш и кон мене доаѓаш.

Јас стварно сега не знам кој е Збунет... Еден е или повеќе ги има! ... Кој и да е' ме остави тука на форумот, додека тој си јаваше на облаци!... Да имав бар друштво од другите, но и тие одјаваа со него! ... Се измачив цртајќи и пишувајќи ... ... Бар да имаше некој да го види тоа! ...

Povremeno sum zafaten Keti, no sepak sum tuka, a za drugite ne mozam nisto da kazam, tie si znaat, ne mozam i ne sakam nikomu da naredam da bide tuka, si ima za niv pointeresni mesta ili se prezafateni. Forumov poveke go gledam kako vezbanka i ne bi ti preporacal da go gledas premnogu seriozno zamoruvajki se dali ima ili nema nikoj, a vo toa e slobodata. Zatoa i go zatvoriv od pazaci i ogovaraci

Мчи љубов моја, не туку само ми мрчи
тогаш во глава ми крчи
оти од кај тебе нешто ми фрчи
се осечам ко да пијам и јадам срчи.
Замисли да беше плејбој зајачица,
украинка или бразилка,
за мене не ќе знаеше
тажна ќе беше
оти за прав човек че мечтаеше
а тој таму некаде ќе постоеше
а да ти се веруваше немаше
ќе мислеше дека сите исти се.
Дај да те цунам
ама прво опушти се
и ќе мислиш дека те акнало цунами
ќе те извртам со се покуќнина
по некој Минг ќе падне
ама заеби историја
ние будуќност ќе праиме.
Голи низ ливада ќе трчаме
на пупки ќе се радуваме
на твојта слива че одмараме
крофна со дупка ќе мезиме.
Ај сеа мчи
и да праиме што праат возрасни луѓе кога ко божем одмараат
само че о’ на дрва
за топло да ни’ биди
за и во зимо да можеме да праиме тоа што и во лето се праи
ти спреми се
а ја одма како маж че ти пријдам.

Ж

Sekoj so svoeto, velat! ...

Ова сега не е поезија
сега сакам да бидам плачипичка
на твојата,
само таа може да ме утеши
само таа знае што ми треба и не прашува
се поклонувам пред неа
ниско е,
а не видов ништо повисоко.
Ќе плачам меѓу твоите нозе
да ги измешам солзите со твоите сокови
таа знае како треба
кога ќе ме земе во свое
кога треба да станеме едно.
Ме милуваш и ми зборуваш
песна ми пее
дека не сум веќе мал
дека набргу ќе пораснам
дека ќе бидам цврст и јак,
а јас те погледнувам
се наежувам и се насмевнувам
само ти и таа тоа го можете.

јако, ЈАКО... и ЦВРСТО