Дали постои смисла на животот?

Zatoa sto ne sme storile nisto za da go promenime...

I da go promenime pak ke bide nekako

Ima mnogu besmisleni raboti koi gi pravime, no samo edna rabota ima smisol. Edna, ama poveke pati ...

togas nema da prasuvam zosto...

Samo vremeto sto go posvetuvam na rabotite koi gi sakam ima smisla. Se drugo e besmisleno.

Prviot plac e podlaboka tajna na zivotot otkolku poslednata vozdiska.

Моето мото е: "Животот е убав, уживај во него."

fragola напиша:Prviot plac e podlaboka tajna na zivotot otkolku poslednata vozdiska.

hot nurse напиша:

fragola напиша:Prviot plac e podlaboka tajna na zivotot otkolku poslednata vozdiska.

Првиот плац, првиот плац ... зошто прв се мислам. Тој плац што ми падна на ум е прв и последен. А оно било плач

По гаќи подвлечени со жолто седнат пред телевизор, но поинтересно му беше да гледа во меурчињата во стакленото шише од пиво и оросените капки од надворешната страна кои се спуштаа надолу. Го вртеше капачето „ недобитно“ и промумла низ пожолтените заби „ Маму им ебем лоповска “. Ја пикна раката во гаќите и го префрли од хронично лево на десно колку за промена и подждригна како стара врата за да ослободи простор за новата голтка. Се сети на мезе.
- Има кикирики ?
- Ма какво кикирики, види какви ми се алиштата што ги пружив, е стварно се кретени овие над нас, мајмуни тешки ! Со тоа саксиите секој ден наоѓам земја на балконот. Пичка им мајчина малоумна ! Ма киселина ќе им турам во тоа саксиите со цвеќиња !
- Дома ќе им влезеш со киселина ? - потегна добра голтка, за момент како да изгуби воздух, но со ждригање го поврати и насмевката се врати на небриченото лице почешувајќи го со раката која до пред малку беше во неговите гаќи.
- Невесто, амор кај ми се кикириките ?
- Каква невеста бе ! Да беше некој маж, ќе го решеше ова како доликува. Ах, да бев маж !
Се замисли чешајќи се, само неговата рака под гаќите мрдаше додека ниедна црта од неговото лице не ги му откриваше мислите, нити нивната длабочина иако тешко можеше да се претпостави такво нешто дека има во него. Нешто светна во неговите очи и набргу се појавија очниците придружувајќи ја неговата злобна насмевка. Се појави тврда решеност на неговото лице, погледна надоле, нешто штрчеше. „ Имам и јас свои моменти “ рече тивко и кикотејќи се тргна кон својата несреќна невеста да и’ пружи нешто радост. Таа прво се противеше, но погледот кон него и причината за неговото нагло однесување ја разубеди. Кикириките останаа неотворени на масата.
Поминаа неколку месеци, дојде рана зима. Во едно утро викотници во влезот и строги гласови го пореметија оној вообичаен кафе мир кога зачнуваат првите комшиски трачеви. Од секој стан се појави по еден босоног преставник и по едно око во подотворените врати. Низ спратовите од влезот имаше нервозни полициски униформи на кои немаше време да им се видат ликовите заради строгите наредби кон станарите да се вратат во своите станови. Мораа да се задоволат само со око во шпијунка со ограничен преглед на ситуацијата, но сепак доволно да се види како нивните комшии од најгорниот спрат ги влечат со лисици. Несреќните лица на мажот и жената изгледаа како да се недолжни и изненадени, но кој би можел да им верува за такво нешто и како дополнителен товар на полицајците им беше бабата која мораа да ја носат додека им врескаше на уво.
Во станот под нив : „ Невесто, дај пиво ! “ додека ја тегнеше од шпијунката обидувајќи се да ја одлепи како од супер лепак. „ Бегај бе ! Сега најде да ми бараш пиво, рано посабајле пијандуро една, оди земи си“ заржа низ заби„ Кој знае што направиле, а секогаш се прават лизни мазни, е од такви да се пазиш . Ииии, полицајциве им ги носат и саксиите со цвеќиња, абе што се случува ?“. „ Дај пиво па ќе ти кажам “, се насмеа мистериозно чешајќи се - веќе се знае каде, нејзиниот љубен жеден за пиво.
Рипна кон него и го фати за рамена обидувајќи се да го протресе како дрво за побрзо да испаднат плодовите на неговото скриено знаење „ Што си направил бе, брзо кажувај !“.
Набргу на масата стоеше отворено пиво и кикирики и исчекувачки поглед од едното око, а со другото низ прозорецот да види како ги носат кон полициското комбе. Нејзиниот љубен потегна прво добра голтка и проговори :
- Велеше дека не сум доволно маж, а ? Ама зајчице моја кај давам некој тебе да те нервира од нивните саксии да ти фрлаат земја на балконот и врз пружените алишта.
- Па што направи ?
- Тркнав до село, набрав нешто коноп, ионака им расте кај стигне, го чував во подрум во конзерва со вода, а знаеш дека комшииве кога ќе залади саксиите ги ставаат во ходник до нивниот стан. Ги искорнав цвеќињата, ставив коноп на нивно место и анонимно се јавив во полиција.
Насмевка се јави на нејзиното лице, раката ја смести во неговите гаќи „ Умниот тој мој љубен “ и го поведе до најблискиот кревет. Низ прозорецот доаѓаа само пригушени викотници :
„ Ау ! Ме гризна бабава “...не бе сега пендрак !...после у станица...“

Што е ова ,Буковски од Ново Лисиче?

Скоро некој ми прати една прекрасна порака.Беше за рајот и пеколот,дека се потполно исти.Луѓе седат на маса со прекрасна храна,и во рајот и во пеколот.Но,додека во пеколот се измачени ,нервозни и гладни,во рајот се среќни и задоволни.Зошто е тоа така?За да можат да ја дофатат храната и на двете места имаат идентични,предолги и наизглед неупотребливи лажици.Сам секој нема шанси да се нахрани!Разликата е во тоа што тие во рајотзнаеле(или научиле)да даваат секој на некој друг,што било возможно и сите биле среќни и задоволни.Оние во пеколот мислеле секој само на себе и затоа...Подели нешто барем со уште еден човек и веднаш ќе се чувствуваш подобро! . За сите другарчиња на Мекици!

ра та та ти ра..................

денес така нешто ми дојде од сабајле и отидов на гробишта.
еве ви еден морбиден совет
ако мислите дека сите лаѓи ви потонале, дека животот не е на ваша страна и дека сте најнесреќни на цел свет, еден поглед на тоа бесконечно брдо и сите грижи ќе ви станат безначајни

напиј се нешто - за душа на умрените

п.с. советов е брррр.... и бљак

Судбина е животна орбита спредена со небесно тело мин / год ? Има свои лета и зими, ноќи и денови, ледени и пустински времиња, важни случки кои се случуваат само еднаш до два пати. Секое небесно тело има своја орбита и во зависност каде е поставена во однос на сонцето таква и ќе биде формацијата на самото тело. На пример планетите на кои има живот се поставени да кружат околу сонцето ниту премногу далеку, ниту премногу блиску, значи златна средина. Значи се работи за вселенска логика од која не сме поштедени ни ние луѓето. Меркур или Плутон не можат да ја мразат земјата затоа што има привелигирано место ( прашање дали е привелигирано?) . Значи на секоја планета постојат поинакви услови. Поставеноста на сончевите системи и галаксии има своја логика, но сепак е над нашите сваќања и сватливи потреби .
Планетите не можат да го променат своето место ( единствено заради голема катаклизма )затоа што би дошло до гравитациони пореметување со катастрофални последици за нашиот сончев систем и околните кои дури ќе ја деформираат самата галаксија која сигурно ќе има понатамошни последици.
Спред наши сваќања тоа би било истоветно на војни, земјотреси и др катастрофи што значи дека само во ваква ситуација би биле можни поместувања на нашата поставеност.
Значи фатализмот е оправдан дека се е предодредено и дека ништо не може да се измени и заклучокот би бил дека судбината е сила со свој закон на кој не може да влијаеме.
Уф, јбг, се надевам дека грешам, грозно.
Некои научно фантастични шпекулации споменуваат дека можеби некаде во вселената постојат цивилизации кои ја имаат таа технологија да поместуваат планети и сончеви системи што значи аналогно тоа би дошло кога човечката раса ќе стекне висока свест што ќе им овозможи подобар живот на сите и влијанието на судбината ќе ослаби и ќе може корисно да се употребува.

Во текот на животот многу работи треба да се омекнат или стврднат

и тоа не по еднаш

За да има смисол твојот живот прво твоите родители требало добро да промислат пред да те створат.

Ако промислуваа сите добро, пред да створат нов живот,одамна ќе исчезнеше човечкиот род.

Животот не треба да се сфати толку озбилно, и онака никој од него не излегол жив

Одлично!

Животот е зависен од тоа колку ти е голем куражот.

IMAŠ DVA IZBORA

Jerry je menadžer restorana. Uvek je dobro raspoložen.

Kad god bi ga neko pitao kako je, odgovor bi uvek bio:
"Da sam bolje ne bi valjalo!"
Mnogi konobari u njegovom restoranu dali su otkaz kada je on promenio posao...
...da bi ga pratili od restorana do restorana


Zašto?
Jerry je umeo da motiviše ljude.


Ako je neko od kolega imao loš dan,
Jerry je uvek bio tu da ga ohrabri
i da mu ukaže na pozitivne strane čitave situacije.

Uočivši to, postao sam znatiželjan. Jednoga dana otišao sam do Jerrya i pitao ga:


"Ne shvatam! Niko ne može biti pozitivan čitav dan. Kako ti to uspeva?"


Jerry mi je odgovorio:
"Svakoga jutra se probudim i kažem sam sebi,
danas imam dva izbora:
Loše ili dobro raspoloženje.

Uvek izaberem dobro raspoloženje.


Svaki put kada se dogodi nešto loše mogu izabrati
da budem žrtva
ili
da učim iz toga.

Ja uvek odaberem učenje.


Kada neko dođe i počne da mi se žali,
mogu da prihvatim njegovu žalbu
ili mogu da istaknem pozitivnu stranu života.
"Uvek izaberem pozitivnu stranu života."

"Ali to nije uvek tako lako," rekao sam mu.
"Da, lako je," rekao mi je Jerry

"Sve u životu se vrti oko izbora.
Kad rešavaš raznorazne gluposti sve je to pitanje izbora.
"Biraš kako ćeš reagovati na situacije".
"Biraš kako će drugi uticati na tvoje raspoloženje".
"Biraš dobro ili loše raspoloženje".
"Tvoj izbor je kako ćeš proživeti svoj život."

Par godina kasnije,
čuo sam da je Jerry slučajno učinio nešto
što u njegovom poslu nikako nije dozvoljeno činiti.
Ostavio je otvorena zadnja vrata restorana.
U restoran su upala tri naoružana muškarca.
Dok je pokušavao da otvori sef, tresući se od straha,
nikako nije uspevao da pogodi pravu kombinaciju.
Jedan od pljačkaša se uspaničio i pucao je u Jerryja .

Srećom, Jerryja su brzo pronašli i prevežen je u bolnicu.
Posle duge i teške operacije i intenzivne nege, Jerry se oporavio.
Video sam ga šest meseci poslje ranjavanja .
Kada sam ga pitao kako je, odgovorio je:
"Da sam bolje ne bi valjalo. Hoćeš li da vidiš ožiljke?"

Odbio sam, ali sam ga pitao o čemu je razmišljao za vreme pljačke.
"Prvo što mi je proletelo kroz glavu bilo je
da sam trebao da zaključam zadnja vrata."
"Kada su me pogodili, dok sam ležao na podu,
setio sam se da imam dva izbora:
Da živim ili da umrem. Odlučio sam da živim."

"Zar te nije bilo strah" upitao sam ga?

Nastavio je: "Bolničari su bili odlični.
Stalno su mi govorili da će sve biti u redu.
Ali kada su me uneli u kola i kad sam im video izraze na licima,
uplašio sam se.

Čitao sam im u očima: "On je mrtav"
"Znao sam da je vreme za akciju"
"Šta su oni uradili?" pitao sam
"Vidiš, tamo je bila jedna krupna medicinska sestra
koja me stalno nešto pitala kako bih ostao pri svesti.
Pitala me da li sam na nešto alergičan."

"Da, na metke," bio je moj odgovor

Dok su se smejali rekao sam im:
"Biram život.
Molim vas, tretirajte me kao da sam živ – ne mrtav."

Jerry je preživeo zahvaljujući dobrim doktorima,
ali i zbog svog zadivljujućeg stava.

Od njega sam naučio da svakog dana imaš izbor:
Uživati u životu ili ga mrziti.

Jedina stvar koja je samo tvoja –
koju niko osim tebe ne može kontrolisati –
je tvoj stav.

I, ako vodiš računa o tome, sve u životu postaje lakše.

Морав ова да го напишам,во спомен на еден од нашите најомилени пациенти кој се бореше и не воодушевуваше со својата желба за живот.

Веројатно неговиот оптимизам и желба за живот ги пронаоѓал во љубовта,семејството и неостварените соништа.


" Еднаш некој ми рече: „Се надевам дека ќе доживеете сите соништа да ви се остварат.“ Одговорив: „Се надевам дека нема, зошто ако живеам и ми се исполнат сите соништа, мртов сум.“ Токму неисполнетите соништа нé одржуваат во живот. "
Роберт Шулер (1926- )

Смисолот на животот е во тебе, на тебе е да го направиш бесмислен за да има рамнотежа.