Поезија

Точно, ти си планета која е преполна со живот и затоа си ПОСЕБЕН...исто како и ЗЕМЈАТА...

Преубаво...

колку е убаво ова да се прочита пред спиење, во пет до дванаесет

Можеби сум само слика на платно
молкум висам
некој ако ме погледне добро,
ако не,
пак добро.
Нешто знам,
но како да не е мое,
а во моето нема ништо
тапкајќи на дното
меѓу заборавените работи,
сега е други време,
сонцето на кратко го гледам
врвот додека го осветлува.
По ѕидот со нокти гребам
поезија пишувам
ќе ми речат дека не е добра
секогаш кога пишувам за себе,
денес ми е тешко
лицето да го искривам во весела гримаса
да заборавам што навистина се случува.

zbunet напиша:
денес ми е тешко
лицето да го искривам во весела гримаса
да заборавам што навистина се случува.

значи таа претходната била весела гримаса, а? ех, пак не` измами

Полека заминуваш
сонцето не го чувствувам
не може да те замени,
не сакам да излегувам
останувам меѓу сеќавањата,
малку ги преправам
какви требаше да бидеме,
со нив потонувам во сон.
Во сонот сум безгрижен
тоа е мое место
јас сум мајстор на сонот,
никој,
ама баш никој не може да створи сон како мојот
никој,
ама баш никој не може да ми ја одземе таа моќ
ти си дело на таа моќ.

Кој сум јас?
Не знам, а кој знае?
Со мојата приказна
да се поистовети можеби секој не може
бев поинаков,
а сепак ист како и другите
заради страв од отфрлање,
а веќе тој страв одамна го нема
отфрлен сум и немам страв
не било страшно,
било ослободување.
Сепак по некој рецидив од минатото ќе се закачи
во некоја нова форма, но предвидлива
сеуште имам слабост кон таквите
ме потсетуваат од каде потекнувам
не бев ништо подобар
ни сега не сум
само сум нешто поинаков.

Некој занес,
прегрнати во далечина гледаме,
полека се нишаме
заедно со ветерот кој со нас си поигрува,
заедно со сончевите зраци
кои нашите трепавици ги скокоткаат,
затрепкуваме и повторно се погледнуваме,
се насмевнуваме,
ми се чини требаше нешто важно да ти кажам,
но ми се чини дека од овој момент поважно нема,
впрочем за ваков ден и мечтаевме.
Ти кажав ли денес колку си убава?
Ма женско си, се подразбира
уште штом си моја
нема споредба.
Се трудиш да ме воодушевиш,
а тапани во моите гради тропаат
само сенката твоја
штом те наговести,
како кутре душкам
мирисот твој го пребарувам
телото ме чеша,
само со твоето можам да го исчешам.

Збунет, колку и да ми е напорен денот, твојата поезија секогаш ме расположува

zbunet напиша:Некој занес,
прегрнати во далечина гледаме,
полека се нишаме
заедно со ветерот кој со нас си поигрува,
заедно со сончевите зраци
кои нашите трепавици ги скокоткаат,
затрепкуваме и повторно се погледнуваме,
се насмевнуваме,
ми се чини требаше нешто важно да ти кажам,
но ми се чини дека од овој момент поважно нема,
впрочем за ваков ден и мечтаевме.
Ти кажав ли денес колку си убава?
Ма женско си, се подразбира
уште штом си моја
нема споредба.
Се трудиш да ме воодушевиш,
а тапани во моите гради тропаат
само сенката твоја
штом те наговести,
како кутре душкам
мирисот твој го пребарувам
телото ме чеша,
само со твоето можам да го исчешам.

mislam deka... mislam deka... mislam deka...

Кукла во излог

Да се биде кукла во излог
не е тешко
страшно е...

Од сите посакувана
од никого не сакана
Дури ни од сопственикот
кој ужива да те покажува
и облечи-соблечи ти прави
Се перчи пред светот
а потоа те остава сама
во мракот
меѓу бубачките
и...духовите
Па, ти си само кукла
и не мислиш
и ништо не те боли
Никој не знае дека сонуваш
за оној ден
кога еден слеп човек
ќе застане пред излогот
и ќе се насмевне
оти ќе те види

hot nurse напиша:Кукла во излог

Да се биде кукла во излог
не е тешко
страшно е...

Од сите посакувана
од никого не сакана
Дури ни од сопственикот
кој ужива да те покажува
и облечи-соблечи ти прави
Се перчи пред светот
а потоа те остава сама
во мракот
меѓу бубачките
и...духовите
Па, ти си само кукла
и не мислиш
и ништо не те боли
Никој не знае дека сонуваш
за оној ден
кога еден слеп човек
ќе застане пред излогот
и ќе се насмевне
оти ќе те види

лелее, колку е добро!

Благодарам